<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/13922227?origin\x3dhttp://simplecomplexity08.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
Tuesday, August 12, 2008.

今天终于抽出空来,回到了中学的乐队。已经毕业了四年了,所以乐队里的成员全都是陌生人。看着他们练习让我回忆起以前的我。可是就是有点不一样,好像少了很多的乐趣,和欢笑,沉闷了许多。可能是因为成员少了很多的关系吧。也不知道为什么,难道是现代的学生再也不会欣赏音乐了吗?还是都对音乐没兴趣了?

记得啊,我当初加入乐队的原因是因为制服很好看。LOL!虽然之后还觉得其实是蛮丑的。=X 该说是意外吗?我想因该是个奇迹吧。原本不懂得音乐的我,马马虎虎的闯进了一个由黑色音符组成的世界,还深深地爱上了她。原本是为了制服的我,却开始期待着每一个和音乐相处的机会。

一直到现在,我都没放弃过音乐。虽然没有特殊的才艺,也没什么天生的才能,我还是一直的坚持着。原因呢,就因为我想继续这段奇迹,继续享受着音乐为我带来的无穷乐趣。这六年来在乐队里,我所得到的收获并不只是玩乐器的技术,这六年来给了我许多许多的回忆,友情,和人生经验。

我想啊,我这一生都不会放弃音乐吧。=]
"Colourful" World, "Colourful" Life
10:27 PM